อมตะมรณะตอน2

ตอน   2    คำสาปลึกลับ

                          ไม่มีใครรู้อีกว่าสมุดลึกลับนั้นมีสิ่งซ่อนเร้นอีกหนึ่งอย่างคือต้องใช้เลือดของผู้ถือสมุดนั้นจนหมดตัวเพื่อเปิดสมุดไปสู่ไปสิอีกมิติหนึ่งเพื่อความเป็นอมตะ

                         ในหอหญิงในมหาลัยแห่งนั้น ออม ชะเอม และพลอยพักอยู่ ออมหายตัวไปอย่างลึกลับไม่มีใครรู้

                                   พลอยเห็นออมไหม    ชะเอมถามพลอย

พลอยปิดประตูห้องน้ำแล้วมองไปรอบๆ

                             ไม่เจอเลย     หรือว่าออมจะไปมหาลัยแล้ว ลองไปดูกันไหม

พลอยปรึกษาชะอม    

                        ก็ได้ลองไปดูที่มหาลัยก็ได้ หรือจะโทรหาโจ้ดูล่ะ

                          ก็ได้    เผือว่าออมจะอยู่กับโจ้ ชะเอมยกโทรศัพท์ขึ้น

                        โจ้ .....ออมอยู่กับโจ้หรือเปล่า

ด่านโจ้กำลังวุ่นวายกับการแต่งตัว

                           ไม่นี่    เรายังอยู่ที่หออยู่เลย   มีอะไรหรือเปล่า    โจ้หยุดแต่งตัว

                             ก็ออมหายตัวไป    ชะเอมขยับแว่น

                               อยู่ที่คณะหรือเปล่า     โจ้ถาม

                               งั้นเราไปหากันที่มหาลัยดีกว่า 

                                 ได้นั้นฉันขอแต่งคัวก่อนนะ เดี๋ยวเจอกัน    โจ้ว่างโทรศัพท์แต่งตัวต่อ   หยิบเน็ตไทต์ หวีผมเทห์สมาด    เซน เคนเดินเข้ามา

                       ยังไม่เสร็จหรอฮะ   พ่อรูปหล่อเดี๋ยวก็จีบซะนี้เคนทำเสียงเป็นกระเทย

                        อย่ามาเล่นแบบนี้นะ เว้ย ฉันเสี้ยว   โจ้ทำท่างรังเกียจ

                        อย่ามาเล่นกันเลยดีกว่าไปเรียนกันได้แล้วปะ เซนตบไหล่เคน

.....................................................................................................................................

ในบรรยากาศช่างวุ่นวายผู้คนเดินไปเดินมาเหมือนมดที่กำลังหาอาหารเข้ารังชะเอมและพลอยรีบร้อนเข้าไปหาโจ้ เซน และเคน 

                        เฮ้ย โจ้ เคน เซน   เจอออมไหม     พลอยถาม

                        ไม่เจอเลย       โจ้ส่ายหน้า

                          ไม่เจอแล้วจะไปไหนล่ะ     แปลกแหะเมื่อวานก็อยู่ยังนั่งฟังเรื่องสมุดนั้นอยู่เลย   เฮ้ยหรือว่า...............   พลอยนึกถึงสมุดลึกลับ

เมื่อวาน     ฉันได้ยินเสียงกรี๊ดในห้องน้ำแต่ฉันไม่สนใจ     หรือว่าเป็นเสียงยัยออม   ถ้ามันเป็นจริงแล้วเราทำไงกันดีล่ะ     ชะเอมเอ่ยขึ้นมาอีกที

แล้ว ..........สมุดเล่มนั้นอยู่ที่ไหนล่ะ งั้นพวกราก็ตกอยู่ในอันตรายน่ะสิเซนทำหน้าตาไม่ดีและกุ้มใจ

            ฉันยังหาไม่เจอเลย แต่ฉันจำได้น่ะว้าโยนไว้บนกองหนังสือโจ้ไม่รู้ว่าจะไปหาได้ที่ไหน

 ทุกคนต่างอยู่ในสถานการณ์ตรึงเครียด

..

               พระจันทร์เต็มดวงเหลืองอร่ามอากาศเย็นเยือก เค้านั่งคิดว่าสมุดนั้นอยู่ที่ไหนทำให้เค้าเหมือนลมพายุที่บ้ากระหน่ำพร้อมที่จะระเบิดออกมาเค้าเอามือปัดบนโต๊ะข้าวของกระจายเต็มพื้น   สมุดตกลงมาจากบนโต๊ะ   เค้าค่อยๆหยิบขึ้นมา

                        ร้านเน็ตมีเด็กมากมายที่มานั่งเล่นเกมส์เพื่อคลายความเครียดมีแต่เด็ก

ม.ปลายและม.ต้นส่วนมากเป็นเด็กติดเกมส์ เซนนั่งตรึงเครียดค้นหาข้อมูลในGoogleมีข้อมูลแต่ไม่มีรูปภาพ

นี่ไงเจอแล้ว ไม่มีใครทราบว่ามาจากไหน ไม่มีชื่อแต่ทราบว่าเป็นสมุดมรณะผู้ครอบครองจะเป็นอมตะแต่อย่าเพ่อ เล่นกับสมุดเล่มนี้เด็ดขาดไม่งั้นคนใกล้ตัวตาย

 มันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือเนี่ย เซนนึกถึงเรื่องลักษณะของสมุดเล่มนั้นมันอาจจะใช่

.

        ส่ายฝนโปรยปรายตกลงมาเปียกชื้นเวนไม่ได้เอาร่มมามือทั้งสองเป็นกันบังฝนไม่ให้โดนศีรษะ        หญิงสาวลูกครึ่งญี่ปุ่น ขาวหน้าใสหุ่นดียืนกางร่มอยู่บนถนน

หญิงสาวเห็นเซนเริ่มรู้สึกว่าเซนป็นเหมือนเทพบุตรในดวงใจเริ่มหลงใหลทีละนิดเธอเดินตรงเข้าตรงหาเวน

            เข้าร่มสิค่ะ     แสงสีขาวส่องตัวเธอเซนหันไปมอง เธออารมกางให้

            คุณชื่ออะไรค่ะเธอถาม

            เซน ครับ คุณ...................?  

            อาอิค่ะเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นค่ะอาอิยิ้ม

            ผมว่าไปดีกว่า   ยืนคุยตรงนี้มันเปียกหมดแล้วเซนถือร่มให้อาอิ   อาอิยิ้มในใจเล็กน้อย

..........................................................................................................................................

                        โจ้หยิบสมุดให้เพื่อนดู  

                        อ่ะ เจอแล้ว

                        เจอแล้วหรอ     แล้วเราจะเอาไงต่อดีล่ะพลอยงง

                        ฉันว่ามันเป็นคำสาปในนี้แน่นอน    แต่ว่าเราจะแก้ปัญหาอย่างไร   เคนพูด

            เซนและอาอิก็เดินเข้ามา   ทุกคนหันและตกตะลึงนึกว่าแฟนเซน

                        แฟนแกหรอ น่ารักวะ   ขอจีบได้ป่าวเคนยอกล้อ    อาอิมองตาเซนและยิ้ม

                       ไม่ใช่หรอก       นี่อาอิฉันเจอกับเค้าเมือเช้า   เออ อาอิ นี้ โจ้ พลอย ชะเอม แล้วที่เห็นทะเล้นนั้น ไอเคนระวังไอ้เคนดีๆละแต่มีอีกคนหนึ่งหายตัวไปยังไม่เจอเลย      

                       สวัดดีค่ะทุกคน คนที่ชื่อออมหายไปไหนหรอค่ะ

ฉันไม่แน่ไม่ใจว่าหายไปไหนแต่เมื่อวานที่ฉันเจอสมุดเก่าๆเล่มนั้นหรือ

เปล่า โจ้ยืนมือมากุมหัว

   สมุดออไรหๆรอค่ะ    ขอดูได้ไหม     อาอิแปลกใจใช่เล่มนั้นที่เคยเจอรึเปล่า

โจ้หยิสมุดเล่มนั้นให้อาอิดู อาอิแปลกใจมากที่คุ้นๆเหมือนเคยเห็น    อาอินึกออก

            อ๋อ ฉันเคยเจอมัน   มันเป็นสมุดมรณะใครมีไหวครอบครองจะได้เป็นอมตะหามาตั้งนานที่แท้มันอยู่ นี่เอง    มันเป็นของสมัยราชวงศ์ฮัน   ที่สืบทอดกันมารุ่นต่อรุ่นแต่เดิมเป็นของอธิการของมหาลัยแห่งนี้ อยู่ๆอธิการก็หายตัวไปโดยไม่มีใครทราบสงสัยว่าสมุดคงจะไปอยู่ในห้องนั้นและไม่มีใครเจอการหายตัวของอธิการทำให้ห้องนั้นปิดเพื่อสืบสวนคดีต่อไปแต่เรื่องก็นานมาแล้วเหละ    ทุกคนจดจ้องที่รู้เรื่องมากมายเกี่ยวกับมหาลัยนี้

...........................................................................................................................................

ไม่รู้ว่าผู้หญิงตนนี้มาจากไหนที่สำคัญออมหายตัวไปเรื่องที่อาอิเล่ามานั้นมันเกี่ยวข้องกับสมุดเล่มนั้นหรือไม่เธอเป็นใครไม่มี่ใครรู้